Met de openbare bus zijn we van Chiang Mai naar Tha Ton gereden. Een rit van 3,5 uur voor 2,5 euro per persoon. En nee, het was niet aan gepensioneerden tarief.
Tha Ton is een dorp dicht bij de grens van Myanmar aan de Kok rivier, vanwaar men met de boot naar Chiang Rai kan. Dit was het opzet maar het waren ook leuke dagen in Tha Ton zelf, waar we verbleven in een van de gezellige huisjes aan de rivier, tussen de lychee bomen.
Uiteraard hadden we een brommertje gehuurd om de omgeving te verkennen. De eerste stop was aan een sinaasappelplantage. Tot onze grote verbazing was er aan de achterkant van het enorme domein ook een erg mooie tuin met bloemen, groenten en fruit, koffieplantages en zoveel meer.
Boeddha's kunnen uiteraard niet ontbreken in het straatbeeld en sommigen waren nog volop in opbouw.
Af en toe draaiden we ook een zijwegje in om een dorpje te bezoeken, op goed geluk. Er lagen oa wat worsten te drogen of takken op de grond, waar ze heel veel werk aan hebben om bezems van te maken en van de stof die ze eruit kloppen of wrijven maken ze een crème. In heel het noorden van Thailand zag je ze hier mee in de weer. Erg arbeidsintensief.
Dit oude vrouwtje, heel klein en mager en zo goed als blind heeft het gepresteerd om me toch een armband te verkopen. Ze was erg volhardend en ik gunde het haar wel.
In het dorpje werden we verder rondgeleid door een schattig meisje Ze wou ons zelfs meenemen naar het volgende dorpje maar met een snoepje hebben we haar terug kunnen lokken. Helaas lustte ze het muntsnoepje niet, spuwde het uit en bleef ze een hele tijd vieze gezichten trekken. Grappig! In België is zoiets ondenkbaar hé, een meisje die met 2 wildvreemden mee op wandel gaat.
Nadien zijn we nog een wijndomein gepasseerd, een vruchtbare grond hebben ze daar!
's Avonds hebben we de plaatselijke pagode bezocht die in verschillende etages is verdeeld en toch weer wat bijzonders had.
De volgende dag zijn we de andere kant van Tha Ton uitgereden en kwamen we tot onze verbazing in de bergen terecht met prachtige landschappen en leuke dorpjes.
Een dag zonder een Boeddha is een dag niet geleefd dus bezochten we er eentje die stond aangekondigd als de oudste teakhouten Boeddha. Na wat uitleg van de erg vriendelijke monnik kwamen we erachter dat het hout wel heel erg oud is maar de Boeddha is pas 30 jaar geleden uit het stuk teak gemaakt.
De volgende dag vertrok de longboat naar Chiang Rai voor een rit van bijna 4 uren. We zaten met 12 in de boot, terwijl er normaal gezien maar maximum 9 in worden toegelaten. Het bootje dreef dus heel laag op het water en bij enkele stroomversnellingen werden we zeiknat. Maar dat maakte het dan ook weer wat amusanter. It's only water.
Chiang Rai (hier alle foto's)
En toen waren we aangekomen in Chiang Rai, de stad in het noorden die wat rustiger is dan Chiang Mai, maar toch veel mogelijkheden biedt. Dat we een brommertje hebben gehuurd moet ik niet zeggen zeker?
Er had een bloemenfestival plaats in de stad. Zoveel orchideeën hebben we nog nooit samen gezien. 's Avonds was het ook mooi verlicht met vele kleine lichtjes.
De plaatselijke pagodes hebben we ook bezocht. Stel je voor dat Boeddha anders een vloek over ons zou uitspreken. Dat kunnen we niet riskeren.
De Wat Rong Khun, beter bekend als de Witte Tempel, is een must see in Chiang Rai. Hij is ontworpen door Chalermchai Kositpipat in 1997 en is gebouwd in een witte kleur om de reinheid van Boeddha weer te geven. Met witte mozaïek wordt de wijsheid van Boeddha weerspiegeld. Naar verwachting zal de bouw van het complete tempelcomplex pas rond 2070 volledig afgerond zijn. Het volledige complex zal dan uit negen gebouwen bestaan, waarbij ieder gebouw een eigen betekenis heeft. Bij een aardbeving op 5 mei 2014 met een kracht van 6,3 op de schaal van richter in het noorden van Thailand is Wat Rong Khun zwaar beschadigd geraakt. In eerste instantie zou het tempelcomplex blijvend gesloten blijven maar door een grote hoeveelheid donaties kan de tempel volledig hersteld worden. Hier en daar zag je nog wat scheuren en de schouw hangt er maar slapjes bij maar voor ons bleef het indrukwekkend.
Vervolgens zijn we naar een creatie van een andere plaatselijke kunstenaar gereden, namelijk die van Thawan Duchanee. Ban Daam (Black House) bestaat uit 40 gebouwen, de afgelopen 36 jaar door Thawan ontworpen en gebouwd, de meeste zwart van buiten en de meeste van teakhout. Ze bevatten een merkwaardige verzameling ‘junk’, zoals kunstwerken, meubels, handwerk, ditjes en datjes en skeletten, hoorns, huiden en opgezette koppen van dieren. Erg bizar allemaal maar alweer de moeite en erg aangenaam om er rond te lopen en alles op je gemak te bekijken. Voilà, hierbij heb ik jullie ook wat cultuur bijgebracht.
Toevallig zijn we bij een huldiging uitgekomen van de
koning. Een politieagent heeft een poging gedaan om wat uitleg te geven maar
veel hebben we er niet van begrepen. Het kwam erop neer dat allerlei
vertegenwoordigers van de verschillende volkeren bloemstukken kwamen afgeven
aan het monument. Ze waren allemaal op hun paasbest en dat gaf weeral een
kleurrijk spektakel.
Opvallend zijn ook de speciale bussen die we regelmatig in het straatbeeld zien. Er zijn er zelfs met elk een apart schermpje en bijhorende koptelefoon en nekkussen. Dit alles met heel veel beenruimte!
Loupe Chiang Rai ( hier meer prachtige foto's)
Met elk een brommertje onder ons gat trokken we erop uit om
in een week de loupe te maken rond Chiang Rai en te overnachten in Mae Salong -
Doi Tung - Mae Sai - Chiang Saen - Chiang Khong - Phu Shi Fah. Met mijne 125 CC
injection had Stef vaak moeite om me te volgen maar ik heb dan ook trouw op hem
gewacht aan de top van de berg. Want heuvelachtig was het zeker! Richting Mae
Salong reden we tussen de thee- en ananasplantages en zagen we dat het goed
was, heel goed zelfs.
Mae Salong is echt een aanrader als je in de buurt bent. Overal zie je prachtige vergezichten. Dit was het uitzicht van het restaurant waar we overnacht hebben. Hier eet je graag hoor!
Je kan er ook overal gratis thee proeven en de koffie, 100% arabica, is er ook heel lekker. We passeerden nog een leuk marktje en bezochten op de top de pagode.
De volgende dag ging het dan richting Doi Tung waar een koninklijke tuin en villa is maar dit was voor ons te toeristisch. Toch even een kleine impressie van wat we te zien kregen en beleefden.
De brommerkes brachten ons de volgende dag langs de grens van Myanmar met een indrukwekkend landschap. We hebben dikwijls tegen elkaar gezegd dat het onbeschrijfelijk is en ook met foto's kan je er maar een kleine indruk van weergeven. Een moeilijke taak heb ik dus. Het was een superrit!
Onderweg passeerden we een dorpje waar we een oud vrouwtje in traditionele kleding zagen passeren. Toen we het straatje ook inreden zagen we plots heel wat volk bij een huis. Al gauw kwam er iemand naar ons toe die ons uitnodigde om mee te komen. Er was namelijk net een bruiloft aan de gang, nu voor de familie, 's avonds voor de vrienden van het koppel. We kregen er eten en drinken en ze waren heel vriendelijk. Maar zoals bij elke bruiloft was er ene zatte nonkel die echt wel teveel gedronken had en hij viel van een muurtje met zijn hoofd naar beneden. Hij bewoog niet meer en heel zijn gezicht was vol bloed. Met vieren hebben ze hem afgevoerd.
Onderweg naar de 'gouden driehoek', het drielandenpunt Thailand, Myanmar en Laos passeerden we nog wat tempels en eentje in opbouw. Safety first stond op een bord aangegeven. Jawadde!
In Chiang Saen bezochten we een marktje met onder andere padden en krekels in de aanbieding.
Dan ging het weer verder richting Chiang Khong. Sorry, maar we zijn weer aan ene tempel gestopt en langs de Mekong was er ' The view', een restaurant die zijn naam niet gestolen heeft.
Voor de rest hebben we er niet veel foto's getrokken, buiten mijn fitness sessie van 3 seconden.
Maar 's avonds hebben we het café ontdekt van Danny uit Balen, waar ze Hoegaerden serveren die blijkbaar in Laos gebrouwen wordt! Er wachten ons dus goede tijden daar! Den Danny herkende Stef nog uit zijn voetbalperiode. Grappig! En dan hebben we nog kennis gemaakt met zijn vriend die er op bezoek was, namelijk Jan Machiels van Meerhout. Die bleek ook heel wat bekend volk te kennen, zoals den Bossie, Sterckx, Beerten, den Bo enz. Er werd dus heel wat afgeroddeld en gelachen. Toffe gast!
Maar we moesten alweer naar onze volgende bestemming, namelijk Phu Shi Pha. Wederom een schitterende rit en op het einde werden we beloond met een fantastisch uitzicht. De resortuitbater had ons ook aangeraden om de volgende morgen er bij zonsopgang naartoe te gaan en dat hebben we ons niet beklaagd. Voor 1 keer waren we niet een uur te vroeg opgestaan en konden we genieten van de opkomende zon met beneden een wolkendek tussen de bergen. De dag kan niet meer stuk en voldaan reden we terug naar Chiang Rai, naar het hotel waar we onze bagage hadden achtergelaten en waar de eigenaren ondertussen vrienden geworden zijn. We voelen ons hier al thuis.
Morgen vertrekken we naar ons volgende land, Laos. We zijn er al wat over aan het opzoeken geweest en we kijken er echt naar uit! Maar eerst zal ik mijn hoogtevrees moeten overwinnen maar of dat gelukt is kan je volgende keer lezen!
Mae Salong is echt een aanrader als je in de buurt bent. Overal zie je prachtige vergezichten. Dit was het uitzicht van het restaurant waar we overnacht hebben. Hier eet je graag hoor!
Je kan er ook overal gratis thee proeven en de koffie, 100% arabica, is er ook heel lekker. We passeerden nog een leuk marktje en bezochten op de top de pagode.
De volgende dag ging het dan richting Doi Tung waar een koninklijke tuin en villa is maar dit was voor ons te toeristisch. Toch even een kleine impressie van wat we te zien kregen en beleefden.
De brommerkes brachten ons de volgende dag langs de grens van Myanmar met een indrukwekkend landschap. We hebben dikwijls tegen elkaar gezegd dat het onbeschrijfelijk is en ook met foto's kan je er maar een kleine indruk van weergeven. Een moeilijke taak heb ik dus. Het was een superrit!
Onderweg passeerden we een dorpje waar we een oud vrouwtje in traditionele kleding zagen passeren. Toen we het straatje ook inreden zagen we plots heel wat volk bij een huis. Al gauw kwam er iemand naar ons toe die ons uitnodigde om mee te komen. Er was namelijk net een bruiloft aan de gang, nu voor de familie, 's avonds voor de vrienden van het koppel. We kregen er eten en drinken en ze waren heel vriendelijk. Maar zoals bij elke bruiloft was er ene zatte nonkel die echt wel teveel gedronken had en hij viel van een muurtje met zijn hoofd naar beneden. Hij bewoog niet meer en heel zijn gezicht was vol bloed. Met vieren hebben ze hem afgevoerd.
Onderweg naar de 'gouden driehoek', het drielandenpunt Thailand, Myanmar en Laos passeerden we nog wat tempels en eentje in opbouw. Safety first stond op een bord aangegeven. Jawadde!
In Chiang Saen bezochten we een marktje met onder andere padden en krekels in de aanbieding.
Dan ging het weer verder richting Chiang Khong. Sorry, maar we zijn weer aan ene tempel gestopt en langs de Mekong was er ' The view', een restaurant die zijn naam niet gestolen heeft.
Voor de rest hebben we er niet veel foto's getrokken, buiten mijn fitness sessie van 3 seconden.
Maar 's avonds hebben we het café ontdekt van Danny uit Balen, waar ze Hoegaerden serveren die blijkbaar in Laos gebrouwen wordt! Er wachten ons dus goede tijden daar! Den Danny herkende Stef nog uit zijn voetbalperiode. Grappig! En dan hebben we nog kennis gemaakt met zijn vriend die er op bezoek was, namelijk Jan Machiels van Meerhout. Die bleek ook heel wat bekend volk te kennen, zoals den Bossie, Sterckx, Beerten, den Bo enz. Er werd dus heel wat afgeroddeld en gelachen. Toffe gast!
Maar we moesten alweer naar onze volgende bestemming, namelijk Phu Shi Pha. Wederom een schitterende rit en op het einde werden we beloond met een fantastisch uitzicht. De resortuitbater had ons ook aangeraden om de volgende morgen er bij zonsopgang naartoe te gaan en dat hebben we ons niet beklaagd. Voor 1 keer waren we niet een uur te vroeg opgestaan en konden we genieten van de opkomende zon met beneden een wolkendek tussen de bergen. De dag kan niet meer stuk en voldaan reden we terug naar Chiang Rai, naar het hotel waar we onze bagage hadden achtergelaten en waar de eigenaren ondertussen vrienden geworden zijn. We voelen ons hier al thuis.
Morgen vertrekken we naar ons volgende land, Laos. We zijn er al wat over aan het opzoeken geweest en we kijken er echt naar uit! Maar eerst zal ik mijn hoogtevrees moeten overwinnen maar of dat gelukt is kan je volgende keer lezen!
